Verhaal van een vrijwilliger: Melvin

Tien jaar ben ik deze maand vrijwilliger bij Stichting Dierenopvang De Wissel. De eerste drie dagen ben ik ingewerkt door de vakantiekracht. Er werd mij uitgelegd wat er allemaal gedaan moest worden en hoe dit gedaan werd. Na de eerste drie keer meegelopen te hebben, mocht ik alleen aan de slag. Eerst schoonmaken bij de katten, de katten eten geven en eventuele medicatie. Vervolgens de konijnen, wanneer deze nog niet gedaan waren of werden. Als alle dieren gedaan waren, was het tijd voor pauze. Tijdens de pauze werd ‘het boek’ ingevuld. Bijzonderheden bij de dieren werden genoteerd. Nadat dit gedaan was, werden de taken verdeeld voor het schoonmaken van de rest van het asiel. Vegen, dweilen, kantine, wc’s schoonmaken. Als ook dat gedaan was, was het tijd om een hond uit te laten of om extra aandacht aan de katten te geven.

Inmiddels, tien jaar later, voer ik de werkzaamheden nog altijd met plezier uit. Mijn focus ligt nu meer bij de honden. Op de middagen dat ik aanwezig ben, ben ik met de honden bezig. Ik haal hen uit de kennel en doe allerlei leuke dingen met hen. In de middag is dat meestal op de speelweide. Het omheinde veld bij het asiel, waar de honden lekker los kunnen lopen. Ze kunnen lekker snuffelen, knuffelen, spelen, hersenwerken en ook trainen. Ik probeer zoveel mogelijk op de behoeften van de individuele hond in te spelen. De ene hond zit het liefst lekker bij mij op schoot, terwijl de ander liever (samen) aan het spelen is. Alles is mogelijk, zolang het maar veilig is.

Ik heb heel veel mogen leren tijdens het werk in het asiel. Ik kwam eigenlijk als leek binnen. Veel heb ik mogen leren over de verzorging van de verschillende dieren. Maar ook heel veel over het gedrag en de signalen die de dieren geven. Wat betekend het en hoe ga ik er mee om. Deze kennis mag en kan ik weer delen. Dit alles om alle dieren een zo goed mogelijk thuis te geven. Sommige dieren zijn snel weer weg. Anderen zitten er wat langer. Met elk dier bouw je op de een of andere manier wel een band op. En sommigen zal ik ook nooit vergeten. Het leukste blijft natuurlijk dat een dier uiteindelijk een goed huis vindt. Tot die tijd, doen mijn collega’s en ik er alles aan om het verblijf van de dieren zo prettig mogelijk te laten verlopen.

Ook in deze onzekere tijd mocht ik mijn werk uit blijven voeren. Het is allemaal even anders dan anders. Met maar een minimale bezetting van vrijwilligers. Mijn ochtenden heb ik opgegeven, zodat andere vrijwilligers de kans hadden om ook te kunnen blijven komen. Rekening houdend met de 1,5 meter samenleving. De middagen ben ik blijven komen om leuke dingen met de honden te doen. Met de genomen maatregelen konden we toch de verzorging van de dieren voortzetten. Voor de dieren hetzelfde als anders, voor de mens wat anders. In de tien jaar tijd heb ik veel dieren zien komen en gaan. Heb ik veel mogen leren en is het een soort tweede thuis voor mij geworden.

Collega’s. Dank jullie wel dat ik vrijwilliger heb mogen worden en dat we als vrijwilligers ook in deze tijd jullie kunnen en mogen ondersteunen!