Succesverhalen

Succesvol geplaatst

Op deze pagina kunt u een aantal succesverhalen lezen van dieren die een prachtig nieuw plekje hebben gevonden via Dierenopvang de Wissel. We zullen proberen zoveel mogelijk stukjes te plaatsen en hopen natuurlijk dat alle dieren die we plaatsen zo goed terecht komen! We kunnen helaas niet alle dieren hierop plaatsen maar zullen de leukste verhaaltjes hier een plekje geven.

 

Frodo

“Strik er omheen en meenemen!” We roepen het wel eens wanneer er een perfecte match is tussen mensen en het dier dat ze willen adopteren. Bij de Frodo lijkt de match meer dan perfect. En was één strik niet genoeg!

Deze grote jongen was niet de makkelijkste om te herplaatsen: een reus van een kruising Kangal-Cane Corso is niet voor elk huishouden geschikt. En hij bleek ook nog eens best kieskeurig te zijn met wie hij leuk vond of niet. Zat de klik eenmaal goed, dan was hij een enorme kleuter en knuffelbeer! Met een aantal medewerkers heeft hij een bijzondere en heel liefdevolle band opgebouwd. We gaan hem dan ook ontzettend missen!
Maar hij gaat naar een fantastische plek, helemaal geschikt voor deze grote jongen. En naar mensen die we op handen dragen! Wat zijn ze fantastisch. Zeker zeven keer zijn ze op bezoek geweest om een band met hem op te bouwen. Zodat dat het vertrouwen er al zou zijn voordat hij mee ging naar huis. Zo’n toegewijde familie gaat ook in ons hart zitten.
Na bijna driekwart jaar in de opvang is Frodo vandaag meegegaan naar zijn nieuwe huis en familie. We hopen dat hij daar de tijd van zijn leven zal hebben en dat zijn mensen voor altijd zo verliefd blijven op hem als ze nu al zijn!
Lieve Frodo en lieve nieuwe familie van Frodo: heel veel geluk en plezier in de toekomst!

Elmo/Milo

Die Elmo…  Hij kwam binnen als zwerfhond, en iedereen wilde hem meteen hebben. Toen hij na de 14 dagen vrij kwam voor adoptie bleef het echter stil… en heeft Elmo uiteindelijk 1 jaar en 1 maand moeten wachten op een nieuw baasje.
Maar wat een baasje is dat geworden zeg! Elmo heet nu Milo en heeft het enorm getroffen in zijn nieuwe huis. Hij is helemaal relaxt en blij en doet het ontzettend goed. Milo heeft ons verbaasd in zijn aanpassingsvermogen, het ging al meteen heel goed en beter dan verwacht. Nu ligt dat niet alleen aan Milo, maar zeker ook aan zijn baasje.
Want wat heeft die het goed aangepakt. Eerst een aantal weken op bezoek geweest bij Milo hier in de Wissel, een band opbouwen en voelen of dit de hond is waar hij de komende jaren veel plezier aan zou kunnen beleven. Daarna een weekendje mee om te kijken of Milo wel in zijn huis zou kunnen aarden. Het weekendje werd verlengd met een week, en toen was het eigenlijk wel duidelijk: Milo ging niet meer weg!
Onze knappe blonde verschijning met zijn lange puntneus woont nu als een prins op de erwt in zijn nieuwe huis en daar zijn we ontzettend blij mee. Een jaar wachten op je nieuwe plek is lang, maar Milo heeft het verdiend en we hopen dat hij een heel fijne toekomst tegemoet gaat! Veel plezier!

 

Gosse

Katten die hier in De Wissel slecht kunnen aarden, en niet hun ware aard tonen, zijn soms een grotere gok. Zo ook bij Gosse. Een flinke rode kater met entropion die zich behoorlijk ellendig voelde. Aan die oogjes konden we wat doen, na een operatie had hij daar geen last meer van. Maar iets in hem wilde nog niet vertrouwen op onze goede bedoelingen. Gosse trok zich terug en

wilde niet veel met ons te maken hebben.

Een familie in Tzummarum durfde de gok wel aan met hem. Mocht hij geen contact willen, dan kon hij daar heerlijk buiten leven op het erf en de schuur. Mocht ij wel aanhankelijk blijken, dan was hij binnen ook welkom. En met die instelling verhuisde Gosse naar het platteland. De druk was er af voor Gosse, en uiteraard…. nu blijkt meneer een dikke schootkat te zijn! Dit kregen we te horen van zijn personeel:
“Alles gaat heel goed met hem en wij zijn nog steeds heel erg blij met deze heerlijke kat. Ons onverwachte cadeautje. Gosse heeft besloten een nieuw carrière pad in te slaan, namelijk dat van vreselijk aanhankelijke schootkat. Onlangs kwam hij zelfs op bed bij ons. Hij kletst ons de oren van het hoofd en volgt ons overal en is kampioen kopjes geven.”
Daar smelt ons hart van! We zijn heel blij dat Gosse zo goed terecht gekomen is. En zijn blij dat ook de verlegen katten altijd een kans krijgen. Gosse heeft die met 4 poten aangepakt!
.

Mitch

Goedenavond,

Ik zou al schrijven over Mitch , de superenthousiaste zwarte Lab. Toen ik m haalde was het nog een zwaar aan de lijn hangende hond, ongeremd. Inmiddels hebben we elkaar al aardig leren kennen en wat een superlieve hond is Mitch. Hij is erg sociaal met andere honden, geen snauw van hem gehoord nog.  Wel geeft hij netjes tekenen als hem iets niet bevalt.  Hij speelt volop , ook met mijn andere hond.  Afgeleid door vlinders, of elk ander geluidje, dat wel. Een BAL is echter het hoogst haalbare in het leven. Alles in de weg moet dan vrezen voor deze locomobuffel.  Maar als een andere hond hem fair and square vóór is, accepteert hij dat. Hij blijft dan netjes op afstand en wacht zijn kans af.  Een bal afgeven doet hij alleen los; het is een spelletje om hem vast te houden.  Ramiro is hier de nummer 1 hond gebleven, ze respecteren elkaar ten volle.  Mitch zwemt niet, maar banjert graag door het water. Zijn conditie neemt zienderogen toe. Het uit-knopje is niet aanwezig. Maar eenmaal in de auto of in huis is het een heerlijk rustige hond. De waaksheid laat hij aan Ramiro over. Het enige nog niet geheel onder controle is het vluchten.  Oogcontact is erg lastig voor hem. Hij kan op elk moment iets anders in de kop krijgen en is dan snel en de oren gevuld met stopverf. Wel komt hij dan meestens wel mensen tegen, waar hij zich dan bij voegt.  Inmiddels is het een bekendheid op de Groene Ster en de Froskepolle. Eerst had ik m los aan een lange lijn, later de korte riem, maar nu ook zonder riem.   Op de Froskepolle vliegt hij al vooruit naar de vijver:  Spelen, banjeren!! Samengevat: Heerlijke hond!!! Ik ben heel blij met ‘m en ik denk hij met ons.

Mvg, Duco

Dianne

Hallo! Begin/mid April 2020 Heb ik Dianne (voorheen Rianne) bij jullie geadopteerd. Graag zou ik ons (die van haar en die van mij) verhaal met jullie willen delen. Toen ik Dianne op de website zag staan dacht ik, och, wat zou ze hier perfect passen. Dus gelijk gebeld voor een afspraak. Toen ik haar bij jullie zag, was ze zo klein en weggedoken in een hoekje, ze leek zo zielig. Ik nam de tijd met haar, en mocht haar wel aaien, en besloot haar mee naar huis te nemen. De eerste paar uren heb ik toen besteed aan het huis kat-bestendig te maken, want blijkbaar was Dianne heeeeeeel goed in het vinden van kleine hoekjes om vast in te komen zitten. Nadat ze eenmaal door had dat er een veilig holletje onder de krabpaal was, heeft ze een hele tijd in dat holletje gezeten, angstig en bang voor de nieuwe omgeving. Maar na een tijde kwam haar kopje er uit, en wilde ze wel een aai onder haar kinnetje. Aan het eind van de avond kwam ze uit haar holletje, liep ze naar me toe en kwam ze, heel voorzichtig, op schoot liggen… en begon te spinnen.

Sindsdien is ze met gigantische sprongen vooruit gegaan en is ze van een bang meiske in een HEEL aanhankelijke dame veranderd. Ze kan nu niet genoeg aandacht krijgen, ’s avonds loopt ze naar me toe als ik te lang bezig ben om mij te vertellen dat het tijd is voor knuffels, ’s ochtends staat ze bij de deur van de gang om te vragen waar ik blijf, want het is tijd voor aandacht! Ik wist vanaf het begin af aan al dat ze lief was, maar dit niveau van aanhankelijkheid had ik nooit durven dromen. Ze is zelfs zo ver gekomen, dat ze zich op laat tillen voor wat knuffels. Dat was in het begin niet in te denken, maar heeeeel langzaam met de tijd en met rustig en voorzichtig proberen gelukt. Nu legt ze zichzelf zelfs helemaal tegen me aan als ik haar op pak en ze zin heeft in knuffels.

Overdag ligt ze nu heerlijk in de vensterbank in het zonnetje, of op een heerlijk lekkere stoel waar speciaal voor haar een deken op ligt, of in haar bedje naast mij bij het bureau. Ze is gek op spelen met speeltjes, kan niet genoeg geaaid en gekroeld worden, ze is wat socialer naar mijn vrienden geworden (maar nieuwe mensen blijft ze eng vinden tot ze ziet dat het oké is), en is helemaal gezond! Het is zo’n lieverd, en ik ben zo blij dat het zo goed gaat met haar, en tussen ons. Ik zocht een kat, en kreeg een schat.

 

Clio

Vorige week hadden we al zo’n mooi succesverhaal over de koppeling van 2 van onze asielkatten. En nu kwam er weer een prachtig verhaal binnen! Van de heel bange Clio, die als jong katje op straat gevonden was en weinig vertrouwen meer had in de mensheid. Gelukkig durfden Gert-Jaap en Lisa het aan met haar, ze zouden wel zien of ze nog wat bij zou draaien. En zo niet, dan was dat ook prima. Maar had ze bij hun in elk geval een veilig en warm huis. Soms is het alsof katten dat meteen door hebben, want bijdraaien, daar had Clio wel oren naar!
“Afgelopen vrijdag zijn wij bij jullie langs geweest om kennis te maken met Clio. De bange dame heeft ons uiteindelijk toch weten te winnen en ze is dezelfde dag meegekomen naar Groningen. Het leek ons leuk om jullie een kleine update te geven over hoe het nu met haar gaat.
De eerste avond hebben we haar in een aparte ruimte gehouden. In het begin kwam ze niet uit de reismand. Af en toe is één van ons bij haar gaan zitten. Voorzichtig liet ze zich steeds meer zien. In de avond begon ze zelfs al hard te spinnen en daarna begon ze ook te spelen! Voor ons een totale verrassing. Dit was totaal een andere poes dan die in het asiel.”
Ook de koppeling tussen haar en de kater die ze al hadden, is erg goed verlopen!
“Overdag zoeken ze elkaar steeds meer op. In het begin wilde Porto nog net iets te enthousiast spelen. Dat schrok Clio soms een beetje af. Nu doet Clio net zo hard mee en daagt ze Porto ook uit. Ontzettend leuk om te zien! Gister hebben ze zelfs even samen onder een kleedje liggen slapen. Ze komt ook naar ons toe als we haar roepen of met een speeltje bewegen. Ze komt zelfs af en toe bij ons op te bank liggen, wie had dat ooit gedacht!
We zijn ontzettend blij dat we toch de stap hebben durven nemen om haar mee te nemen. Al met al nu al een succesverhaal wat we graag met jullie wilden delen.”
Dit is precies wat we altijd hopen voor onze bange katten: dat ze op de juiste plek weer op zullen bloeien en bijdraaien. Clio pakte dat met vier poten aan! En leeft nu een gelukkig kattenleventje bij haar nieuwe baasjes.

 

 

 

Watze en Eagle

Een moeilijke start, of net dat verkeerde baasje, kan bij sommige katten best wat teweeg brengen. Angst is snel geboren, en daarna vaak lastig weer om te buigen. Gelukkig zien we dat veel katten toch nooit helemaal het vertrouwen in de mens verliezen. Zo ook bij Watze, de zwart witte ongecastreerde kater die voornamelijk buiten geleefd had. Het leven in de opvang viel hem best even zwaar: ineens allemaal menselijke aandacht! Wat spannend… Toch had Watze al snel door dat die mensen ook een heleboel leuks brachten: eten, een aai, veiligheid en vertrouwen. De schuchtere jongen kroop langzaam uit zijn schulpje.
Een nieuw huisje liet dan ook niet lang op zich wachten, Watze werd uitgekozen door lieve mensen die al eerder een knappe jongen bij ons hadden geadopteerd, de grijze Eagle. Dat het tussen zijn baasjes en hem wel goed zou komen, daar was alle vertrouwen in. Maar het blijft altijd spannend hoe het tussen twee katten zal gaan!
Via de nazorg kregen we deze prachtige foto’s binnen, en die zeggen toch meer dan duizend woorden! Dit is wat hun baasjes vertelden: “De kennismaking met onze andere kat Eagle ging vrij makkelijk. We merkten dat Eagle de eerste paar dagen dat ze samen in één ruimte waren nog wat op zijn hoede was. Dit is nu niet meer zo. Ze liggen nu al samen op de bank (zie foto bijlage). Nu Watze ook wat actiever wordt en meer rond gaat lopen, merken we wel dat ze het beide nog een beetje spannend vinden. toch loopt het nooit uit op een gevecht.”
Met de juiste manier van kennismaken kunnen katten vaak prima samenwonen. Forceer het niet en neem er de tijd voor. En met een beetje geluk ontstaat er een band zoals bij deze jongens. De foto’s wilden we jullie natuurlijk niet onthouden!

 

Wodan

Kleine Wodan kwam begin maart binnen in de opvang. De eigenaren van deze 2 jarige Teckel hadden geen klik met hem. Dit onzekere hondje deed ook nog eens deemoedsplasjes, en werd daar dan verkeerd in begeleid. Wat zorgde voor irritatie bij de mensen, en spanning bij Wodan. Wat weer zorgde voor nog meer plasjes…. Een situatie die voor zo’n mannetje natuurlijk niet ideaal is.

Wodan kwam bij ons al snel prachtig op de foto en op de website: op zoek naar mensen die wel een klik met hem zouden vinden! En dat lukte. Wodan mocht 2 weken na binnenkomst al verhuizen naar zijn nieuwe baasjes. En naar zijn nieuwe vriendje, ook een Teckel. Daar was de klik perfect!

Wodan is gek op zijn  hondenmaatje en samen liggen ze heerlijk te snurken. En zijn baasjes? Ook die zijn helemaal in hun nopjes met dit mooie mannetje. Hij knuffelt heel graag met ze, en zij genieten van zijn ondeugende streken! Wodan is helemaal op zijn plek in zijn nieuwe huis. En ja, heel af en toe doet hij nog zo’n deemoedsplasje. Maar al zoveel minder dan daarvoor! En in dit huis wordt daar dan geen punt van gemaakt. Wat zorgt voor veel minder spanning bij Wodan. We zijn blij dat dit leuke ventje zo prachtig terecht is gekomen. Bedankt nieuwe baasjes voor jullie mooie aanpak! Met wat begrip en de juiste klik komt alles goed!

 

 

Wells

Er is ons gevraagd om het succesverhaal van onze kat Wells op te schrijven. Het is best een bijzonder verhaal en zeker een heel bijzonder exemplaar. Voorjaar 2015 kwam ik bij de Wissel om op verzoek van mijn kinderen (toen 14 en 16 jaar) een huisdier te kopen. We waren net verhuisd naar het centrum van Makkum en het oude huis smeekte om een kat in de vensterbank. In de opvang aangekomen lag een kat heel stil verscholen in een kast onder een dekentje en hoopte waarschijnlijk heftig niet uitgekozen te worden. Ik werd direct verliefd op het mooie beest, prachtige kleur en een bijzondere blik in z’n ogen. Er werd me gelijk medegedeeld dat dit een kat met een traumatisch verleden betrof en al enkele malen weer was teruggebracht naar het asiel, maar ik was al verkocht.. Ter plekke alles gekocht in de plaatselijke dierenwinkel en Wells werd ondertussen voorzichtig (met werkhandschoenen aan) in de reismand gezet. Ik kreeg vervolgens vele adviezen mee van de medewerkers hoe ik deze kat de eerste weken aan ons huis kon laten wennen.

Bij thuiskomst Wells in de bijkeuken neergezet en deurtje open gezet van de reismand. Het arme beestje was helemaal van de kaart, heeft zich in een hoek tegen de muur aan geplet en bleef daar enkele uren zitten. Toen ik ‘m blijkbaar lang genoeg negeerde, kwam ie s’-avonds in een soort van tijgersluipgang de keuken binnen en begon het terrein te verkennen. Dit heeft zeker een week geduurd. Als we maar naar hem keken, vloog Wells naar de beslotenheid van de garage. Na enkele weken hebben we Wells voor het eerst naar buiten laten gaan. Bij ons huis uit 1900 hoort een besloten en ommuurde tuin. Hier heeft Wells zeker een jaar doorgebracht. Daarna heel voorzichtig via het dak van het houthok naar de andere daken in de buurt en nog veel later ging dappere dodo de straat op.

Nu, 4 jaar later is het nog steeds een kat met vreemde eigenschappen, maar inmiddels ook een geliefd huisdier. Zal zelden bij je op schoot gaan zitten, maar wel dicht in de buurt en houdt er erg van om geaaid te worden. Houdt ook andere katten in de tuin op gepaste afstand en durft sinds kort ook zelfs via de voordeur binnen te komen. Het blijft een vreemd beest:) Kortom, de kinderen en ik zijn gek op Wells. Hij is vorig jaar juli 5 dagen zoek geweest en bleek in een spleet tussen 2 huizen gevallen of gesprongen te zijn, waar hij niet meer uit kon komen. Gelukkig op tijd gespot door de achterbuurman (hoorde zielige miauw geluiden). Hierna heeft hij ons huis en tuin enkele weken niet meer verlaten en was niet bij ons weg te slaan. Liep ons letterlijk voor de voeten:) Het gaat nu weer hartstikke goed met Wells en we hopen nog vele jaren van het gekke beest te genieten. Geen kat die je kunt optillen en knuffelen, maar wat is ie leuk!

Grtjes, Rommy, Gosse, Marcel en Femme

 

Bobo

Bij deze stuur ik nog het formulier wat wij gekregen hadden van jullie een aantal maanden geleden over Bobo. Wij waren eerlijk gezegd het formulier even kwijt tussen andere papieren dus hierbij het verhaaltje:
Het gaat goed met Bobo in huis, ondanks dat er via de website gezegd was dat hij niet speels zou zijn, ligt het huis vol met speeltjes en worden we ook regelmatig gedwongen om te gaan spelen. Bobo is heerlijk van karakter, een echte keeshond! Dus hij weet, nu hij zijn zelfvertrouwen weer wat heeft, wel zijn mannetje te staan.
Nu hij zijn zelfvertrouwen weer wat heeft, omdat hij op het begin erg onzeker was. Via vrienden van ons, zijn wij in contact gekomen met de zus van het oude baasje van Bobo, nadat Bobo op 20 november bij jullie gebracht is, is het baasje zo’n 9 dagen later overleden. Dit vonden wij erg schokkend om te horen, maar we zijn vooral blij dat we iemand weten die Bobo voor ons al kende. Na 5 jaar naar nieuwe baasjes is natuurlijk niet niks..

Nu Bobo wat langer al bij ons is, merken we ook iets meer zijn karakter en laat hij steeds meer zien. Bobo is een snelle leerling en een ongelooflijke doerrak, als hij zijn zin niet krijgt, dan zorgt hij wel dat hij zijn zin krijgt, is dit niet eten, snoepjes of speeltjes, dan wel wandelingen of knuffels, hij weet je altijd wel over te halen dat je wat met hem gaat doen.

Hij houd van grote wandelingen, weer en wind, geen probleem. Sneeuw? Daar ging hij zowat buikschuivend doorheen! Borstelen gaat ook al veel beter, al heeft hij er op een gegeven moment genoeg van. Douchen vond hij maar eng, de douchekop, die kreeg een hap, want schoon en mooi geborsteld zijn, pff, daar houd Bobo niet van.. Na het borstelen moet hij altijd op alles wat mogelijk is heerlijk rollen en gek doen, dag mooi geborstelde haartjes, hallo ruigharige Bobo!

Het alleen zijn vind hij echt niet leuk, wij hebben hem 1 keer helaas alleen moeten laten vanwege een afspraak en toen geen oppas kunnen vinden. Hierbij heeft het kozijn geweten dat Bobo heel graag mee wilde, maar gelukkig was er, behalve heel veel kwijl in zijn vacht, niets aan de hand met hem! Hierom hebben we nu wel een bench en zijn wij bezig met bench training. Hierna gaan wij hem langzamerhand steeds meer leren alleen zijn. Hij hoeft ook geen 4 tot 8 uren alleen te kunnen, maar zolang we maar wel eventjes weg kunnen als het nodig is en hij daar geen (onnodige) extra stress door heeft.
Als wij Bobo even alleen in de woonkamer laten, vind je hem soms op de tafel terug.. Best wel hilarisch, maar ook gevaarlijk natuurlijk. Daarom staat de tafel buiten pootbereik (ookal kan hij er gewoon op springen) en heeft hij een eigen stoel met stuk in de vensterbank. Kan hij lekker naar buiten kijken, maar vind ik niet weer een hond op de tafel. ( zie bijgevoegde foto ‘hond op de tafel vinden’ en ‘een eigen stoel!’).
Bobo en andere honden was ook wat spannend. Op het begin vond hij dat sowieso al niet leuk, nieuwe baasjes, ander huis en dan ook nog honden in de nabije familie.. Pff wat vond hij dat spannend. Een paar keer heeft hij aan de dwergkees van mijn schoonouders laten weten dat hij het maar niks vond dat hij steeds achter hem aanzat. Niet bijten, maar gewoon snauwend. Gaat nu allemaal prima ( zie bijgevoegde foto: ‘Bobo met zijn dwergkees vriendje Moos’ )
De hond van mijn ouders, een grote appenzeller x herder kruising, daar ging het gelijk al wel goed mee, maar zodra Thor dicht in de buurt komt, krijgt Thor ook wel een snauw of wil Bobo weg.
Ook buiten vond Bobo het maar wat spannend, al die honden, die altijd aan hem willen snuffelen..
Dat laatste vindt hij nog altijd niet leuk, maar Bobo heeft al wel wat vriendjes gemaakt, vooral kleinere hondjes die wat rustiger zijn. Als wij deze nu zien, al is het op een afstand, komen we niet weg, voor Bobo even heeft laten weten dat hij heel blij is zijn vriendje of vriendinnetje weer te zien. Luidkeels weet de hele buurt dat Bobo eigenlijk niet heel goed weet hoe hij moet spelen. ? ?. Want spelen vind hij nog lastig. Hoe dat moet, met je onderarm op de grond en grommen enzo, geen idee. Ik ren wel achter ze aan met een harde vrolijke stem, denkt Bobo dan!
Dit gaat prima, al is Bobo meer op mij gesteld, als ik de deur uit ga is dat toch wat spannender dan mijn partner, hij wordt alsnog super blij als mijn partner weer thuis komt! Soms een beetje te blij, haha. Andere huisdieren zijn voornamelijk de gekko’s, kijkt hij totaal niet naar om, zelfs niet als ze uit de terrariums zijn. We zitten eraan te denken in de toekomst te kijken of een 2e hond, een klein hondje, geschikt zou zijn voor Bobo, om ook wat meer sociale contacten met soortgenoten te hebben en houden.
Met vriendelijke groet,
 
Samantha

 

Diablo

Ik stuur dit mailtje om te vertellen hoe het gaat met Wombat. We hebben hem alleen wel een andere naam gegeven namelijk Diablo. Dit vonden we erg bij hem passen aangezien hij graag zijn zin wil hebben, de baas is in huis en erg gekke buien heeft.

Het gaat erg goed met hem! Het bijten heeft hij afgeleerd en dit is nu vervangen door heeel veel likjes. Hij wil het liefst altijd aandacht en opgepakt worden en dat laat hij erg duidelijk merken door alleen maar voor je voeten te gaan lopen. Hij is er niet van gediend als je hem negeert en tikt je dan ook aan. Het liefst wil hij altijd bij ons zijn en hij vind het dan wel lastig als wij in een andere ruimte zijn en niet bij ons kan komen en gaat dan miauwen of aan de deur krabben. Gelukkig houden wij erg van met hem knuffelen dus als bij ons komt voor een knuffel vinden we dat alleen maar leuk.

Verder is hij nog erg speels dus hebben we genoeg speeltjes voor hem in huis gehaald. Maar eigenlijk kan hij met alles wat hij vind wel spelen. Soms heeft hij wat gekke buien waarbij hij door het huis heen en weer rent maar daar kunnen we altijd erg om lachen. Hij is gewoon een gekke kat met erg gekke trekjes en dit levert veel leuke momenten op.

Hij betekent nu al heel veel voor ons. Hij is het maatje die blij is dat we thuis komen en vaak laat merken dat hij ons lief vind en we denken dat hij ook blij is met zijn nieuwe huisje.

Met vriendelijke groet,

Sander en Melissa & een ruw kusje van Diablo

 

 

Binky

Goedenavond, Het gaat heel goed met Frummel (Binky heet hij nu). Wat een ontzettend lief aanhankelijk hondje! Hij en mijn schoonmoeder zijn een leuk stel. We zijn erg blij met hem. Hij leert nieuwe dingen en loopt vrolijk zijn rondjes. Al vanaf de eerste nacht gaat het goed, geen kick en ligt rustig in zijn mandje in de keuken. Overdag huppelt hij vrolijk met haar mee of ligt hij op de bank en in zijn mandje in de kamer. Hij blaft even als er iets is. Naar bezoek is hij eerst wat afwachtend, maar dat duurt niet lang, hij is erg nieuwsgierig. ‘ Zelfs mijn dochter van acht wordt nu vriendelijk begroet! Zoon van drie wordt genegeerd Dat doet hij heel goed. Eten gaat ook goed, kleine brokjes krijgt hij goed weg.

Groet, Ida

 

 

Chico en Chester

Met chico en chester gaat het harstikke goed,
Ze heten inmiddels charly en freddy en luisteren daar ook heel goed naar.
Ze zijn goed met de hond er word zelfs zo nu en dan een kopje aan Joep gegeven en zijn mand ligt ook heerlijk met of zonder hem erin.
Ze zijn ook regelmatig buiten en komen zelf ook weer bij de deur om er in maar ook als we ze roepen komen ze weer terug.
Kortom een goede combinatie met ons en onze kinderen en de hond.

Hier ook wat foto’s.

Groetjes Familie Wolfslag

 

Ibbeltje en George

Dank je wel voor jullie brief. Wat goed dat jullie een stuk nazorg verzorgen voor de dieren die vanuit jullie asiel geadopteerd zijn! Ik had al een paar keer een update gestuurd naar Stephan die ons geholpen heeft met het uitzoeken van de konijnen en het koppelen van Ibbeltje. Het gaat met beide dieren erg goed!

Ibbeltje (die wij Vera hebben genoemd) was in het asiel een schuchter konijn dat niet te koppelen was. Op de valreep kreeg zijn toch nog een klik met een angora konijntje dat opgevangen was door een van de medewerkers van het asiel. Wij hebben hem ook geadopteerd en hem Hector genoemd. Vera en Hector zijn een leuk stel samen die een front vormen tegen over “de buren” George en Daisy. George en Ibbeltje waren in het asiel op z’n zachtst gezegd geen goede match en dat zijn ze nog steeds niet. Ze wonen bij ons in de hal in twee hokken en om beurten lopen ze los in huis. Ibbeltje en Hector beginnen hun uitstapje steevast met het leggen van een cordon van keutels om het hok van “de buren”. Dat is een ritueel geworden waar we (ondanks dat we daarna extreem veel keutels op moeten ruimen) erg om moeten lachen. De situatie is tijdelijk, want als het mooi weer wordt mogen Ibbeltje en Hector in een grote ren in de tuin gaan wonen. Ibbeltje zal nooit een knuffelkonijn worden (en dat hoeft ook helemaal niet), maar ze is in de weken dat ze nu bij ons woont een stuk relaxter geworden. Ze ligt steeds vaker lekker languit en schrikt niet meer van ons en de geluiden in huis. Ze laat toe dat we haar aaien en we zien steeds vaker dat haar houding dan begint te veranderen. De oogjes gaan half dicht en het neusje gaat wat naar beneden. Ze lijkt ervan te genieten. Verder is het een echt knaagdier. Ze wordt heel gelukkig van knagen aan kartonnen dozen en wilgentenen. Voor de katten in huis is ze niet bang, die negeert ze gewoon. Haar uitstapjes beperken zich wel tot de hal, de sprong over de drempel naar de woonkamer durft ze niet te zetten.

Hector is, zeker voor zijn formaat, een heel stoer konijntje die wel in de woonkamer komt en ons ook opzoekt voor een aai en om te kijken wat we allemaal aan het doen zijn. Als Ibbeltje het spannend vindt “verschuilt” ze zich achter Hector, wat er toch wat koddig uitziet omdat ze 3x zo groot is als hij! Ik denk dat als ze straks in de tuin in de ren woont ze nog meer tot haar recht komt.

George is echt mijn lieveling. Hij loopt graag los in huis en is erg nieuwsgierig naar waar wij mee bezig zijn. Hij komt ons even dag zeggen door met zijn neusje tegen onze benen aan te drukken en laat zich heel graag aanhalen en gaat er dan uitgebreid voor liggen. Hij speelt graag met onze jongste kat, een soort verstoppertje/tikkertje waarbij ze elkaar achterna zitten. Hij maakt dan gekke sprongetjes en die malle kat doet hem na! We liggen regelmatig in een deuk als we die twee bezig zien.

George was in het asiel niet te koppelen, maar een paar weken geleden zijn we met hem op “speeddate” geweest in het asiel in Drachten. Daar zaten maar liefst 9 voedsters en gelukkig heeft hij daar “de ware” gevonden in de vorm van een kleine meisje van 12 weken oud. Sinds hij Daisy heeft is hij wat minder op ons gericht en wat meer op zijn vrouwtje. Het is mooi om te zien dat ze soms tegen elkaar aan liggen en dat hij haar wast. Dat kleintje is dus “de baas” ?

Het is de bedoeling dat George en Daisy bij ons binnen blijven, wat natuurlijk niet betekent dat ze met mooi weer niet naar buiten mogen. We hebben een grote opvouwbare ren gekocht zodat ze ook mee kunnen op vakantie.  Kort samengevat: het gaat hartstikke goed met de beestjes en we zijn heel erg blij met ze!

Hartelijke groet van,

Gijs, Mariska, Stian en alle dieren

 

Kedi en Mace

Het gaat super goed met de katten, Caro heet in inmiddels Kedi en Celia heet inmiddels Mace. De verhuizing vonden ze beide best spannend, Kedi liep al vrij snel (sluipend) alles te onderzoeken. Mace heeft eerst een paar uur onder de bank gezeten, maar was in het begin van de avond ook al druk bezig haar nieuwe huis te onderzoeken. Later die avond lag Kedi al op schoot en Mace naast me op de bank. Inmiddels zijn we een tijdje verder en voelen de katten zich hier prima thuis! Echte schootzitters zijn het helaas niet, maar Mace kan wel enorm genieten van kroelsessies waarbij ze enorm hard spinnend naast me ligt terwijl ze uit liefde haar klauwen in m’n been zet.. nageltjes knippen staat dan ook nog op het to-do lijstje ?. Kedi is iets minder aanwezig maar kan ook enorm genieten van aandacht. Wanneer ze echter vind dat het tijd is om te spelen komt ze me luid mauwend ophalen en sjeest ze door huis. Wanneer er (veel) bezoek is vinden ze het soms nogal spannend. Vooral Mace kan bij onverwachte bewegingen of snel opstaan erg schrikken, maar na even de veiligheid van m’n slaapkamer op te zoeken komt ze vaak snel weer kijken.

Het is een super beslissing geweest om ze bij elkaar te houden. Net na de verhuizing was Mace nog erg onder de indruk en kon ze het soms onbehouwen gedrag van Kedi niet echt waarderen, waardoor ze zich regelmatig terugtrok onder mijn bed. Maar na ongeveer een weekje veranderde dat compleet. Of het nu eten, spelen of slapen is, ze doen vrijwel alles samen. Samen kattenkwaad uithalen vinden ze ook erg leuk. M’n planten uitgraven of omgooien, midden in de nacht over m’n gezicht heen rennen, of mij systematisch iedere ochtend tussen 6 en 7 wakker maken omdat ze druk aan t spelen zijn en daarbij niet opletten of ze tegen deuren aanrennen, in m’n tenen of in n speeltje bijten of m’n bed als krabpaal gebruiken.. een betere wekker kan ik me niet voorstellen ?.

In relatie met mijn andere huisdieren, 3 salamanders, gaat het gelukkig erg goed. Ze kijken er vrijwel niet naar om. Alleen Mace vindt het deksel van horgaas erg fijn liggen.. tot nu toe is ze er nog niet doorheen gezakt, dus het is hopen op het beste!

Al met al doen ze het super goed en ben ik enorm blij met ze, ze gaan hier nooit meer weg!

Zazou/Luca

“We hebben een ontzettend leuke kat aan Zazou, of Luca, zoals we haar hebben herdoopt. Niet dat ze naar die naam luistert, maar dat doet ze ook niet naar Zazou was onze ervaring. Ze is erg op ons gericht, heel speels en heel aanhankelijk. Ligt graag op schoot en is niet tevreden met een klein aaitje. Er moet uitgebreid de tijd voor haar worden genomen?. Ze doet jonger aan dan haar veronderstelde 2 jaar, omdat ze zo speels is. Maar dat kan ook zijn omdat ze nog niet naar buiten komt natuurlijk. Ze is vanaf dag 1 zo leuk speels en aanhankelijk. Wij hebben een rustig huishouden, bestaande uit mijn man en mij. Geen andere huisdieren en als wij werken heeft ze het rijk alleen, wat helemaal goed gaat. Ze maakt niets stuk, speelt met haar speeltjes en is zindelijk. Ideale kat eigenlijk.
Ze was nog mager toen we haar meenamen. Ze wist ook niet zo goed wat ze met een etens- en een drinkbakje aan moest. Maar dat had ze binnen 2 dagen door, ze leert snel! Ze zit nog wel graag op het aanrecht, vooral om te drinken maar ook eten is niet veilig. Gewoon het aanrecht goed
opgeruimd houden dus. Intussen is ze bij/aangekomen en is de drang om eten te ‘roven’ ook minder. Ze krijgt nu wat kittenvoer bij haar gewone voer en daar doet ze het heel goed op. Ze laat zich als wij eten goed afleiden met een kattenspelletje op de I-Pad!

Ik vermoed dat ze goed gesocialiseerd is. Ze is aanhankelijk, speels, apporteert haar speelgoedmuisjes! Het is een ontzettend lief en mooi beestje en wij zijn erg blij met haar.

Vr. groet, Lineke”

 

Schanulleke

Het gaat heel goed met Schanulleke! Ik had al wat berichtjes gestuurd via Facebook. Het koppelen ging heel makkelijk: Tup was behoorlijk eenzaam en was daarom ook niet dominant/ territoriaal en Schanulleke was vooral blij dat ze een gang en een kamer had om doorheen te rennen. Ze is erg actief, dat bleek al op de eerste dag: ze wilde echt niet in een kooi! Daar heeft ze dus maar een klein uurtje ingezeten, terwijl we snel de kamer verdeelden in een Tup-hoek en een Schanulleke-hoek. Koppelen op neutraal terrein ging prima en na de derde keer van plek wisselen (om de dag wisselde ik van hoek om ze aan elkaars geur te laten wennen) is Schanulleke spontaan over de meer dan een meter hoge ren gesprongen, om vervolgens vrolijk samen met Tup richting slaapkamer te sprinten! Niks geen gevecht of ‘gevlinder’, ze hadden zichzelf al gekoppeld. Vanaf die dag hoefde ik dus niet meer voorzichtig te doen en heb ik ze bij elkaar gehouden.

Schanulleke oogt in haar gedrag erg jong en is best fel, maar gelukkig blijft Tup de rust zelve. Als ze iets lekkers wil eten en Tup is eerder, dan wil ze nog weleens een pluk vacht uit Tup’s kont trekken. Dat is dan ook het enige waar ze (een beetje) ruzie over maken. Schanulleke is duidelijk wel gewend aan een huis en aan mensen: ze is zindelijk, maakt weinig stuk, geeft kusjes en weet wat aaien is. Ze is alleen bang voor handen en blijft wel op haar hoede. Daaruit blijkt misschien dat ze vroeger veel is opgepakt. Inmiddels wil ze wel komen voor een aaitje.

Schanulleke heeft een week geleden ook voor het eerst nesteldrang getoond. Ze heeft geen haren uitgetrokken, maar wel een heel mooi holletje gemaakt naast de kledingkast, waarvoor ze een kartonnen doos en een rondslingerend t-shirt aan flarden heeft gescheurd. Nog steeds wil ze zich daar graag in verstoppen. Ook springt ze ’s nachts weleens op bed (met of zonder Tup).

Kortom, Schanulleke is een heel vrolijk en gezond konijn en ik ben heel blij dat ik haar geadopteerd heb! Ik zou echt niet meer zonder haar willen! Tup al helemaal niet!

Hartelijke groet, Silvia

Rainbeaux

Wij hebben 28 oktober konijn Rainbeauw, registratienummer 30771, bij Dierenopvang de Wissel opgehaald. Wij zijn erg blij met dit nieuwsgierige en grappige konijntje.

De koppeling met ons koppige en dominante konijn Binky vonden wij erg spannend, gezien een koppeling met Katootje (ook bij jullie opgehaald) vorig jaar voor ons bijzonder frustrerend was mislukt. En wij Katootje hebben terug gebracht. Stepfan heeft samen met ons gekeken of een koppeling met Rainbeauw een succes kon worden. Stepfan zijn advies was positief.

En dat is het gelukkig ook. Ze zijn goed aan elkaar gewaagd. Houden elkaar constant in de gaten en dagen elkaar uit. Overdag laten wij de konijntjes los in ons goed afgeschermde tuin en hebben ze de ruimte om te rennen en te graven. Een prachtig gezicht! En Rainbeauw valt goed op met haar mooie witte vacht.

Wij zijn erg blij met deze succesvolle koppeling en dankbaar voor Stefan zijn advies.

Met vriendelijke groet, Familie W. Kuiken

Milo

Het gaat heel goed met Wim (nu onderhand de naam Milo) . Hij gaat naar buiten en is ook veel binnen. Hij moest even wennen maar lijkt zijn plek bij ons te hebben gevonden.

Milo zoekt contact met de gezinsleden, maar komt nog niet uit zichzelf op schoot zitten.  Het gaat heel goed met hem. Ik denk dat hij zijn plek bij ons heeft gevonden. En wij hier zijn ook helemaal blij met hem. Bedankt

Vriendelijke groet Familie Haaksema

Woezel

We zijn heel tevreden over hoe Woezel zich heeft ontwikkeld in die korte tijd. Van bang katertje tot een die nu vrolijk door de kamer paradeerd en ook heel goed weet dat knuffelen ook erg fijn kan zijn. Hij is nog een beetje angstig naar vreemde mensen, maar daar heeft hij zelf een tactiek voor. Onder de bank schuilen voor 5 minuten en als het hem bevalt komt hij zelf kennis maken.

Wij hebben nog een poes van 2(Noa) die de hele dag thuis is en een kater van 8/9(tygo, ook bij jullie vandaan) die 2 tot 3 keer in de week even thuis komt. MetTygo samen gaat het prima, al vind Woezel zo’n flinke kater wel erg spannend. Maar Tygo is een goedzak en benaderd Woezel rustig. Met Noa samen ging het in het begin wat lastig, ze moest niets van Woezel hebben en liet dat ook duidelijk op een mopperende manier merken aan Woezel. Woezel accepteerde dat steeds gauw en die houding heeft ertoe geleid dat Noa niet meer moppert en stiekem als mijn partner en ik buiten beeld zijn, ze zelfs stiekem spelen met elkaar. Kon niet beter dus!

Bedankt voor alle zorg!! O ja, Woezel is verslaafd aan voetbal op tv, mijn partner is helemaal blij dat we een echte vent in huis hebben haha.

Groeten, Joyce

Prinses Nina

Allerlei soorten katten krijgen we binnen in de opvang: jong of oud, lief of verlegen, bang of heel stoer, binnen- of buitenkat. Er zit voor iedereen wel wat tussen! Nina was echter een verhaal apart. Die was niet zo in trek bij onze klanten… nu was dat geen verrassing: Nina was best een heel pittige kat die met een pets aangaf dat ze je zat was. Aaien werd een spannende onderneming die je heel goed moest kunnen inschatten. En zo’n poes is niet in elk huis op haar plek. Nina moest daarom ook wat langer wachten dan normaal op een nieuw baasje. Maar die kwam! En wat is ze nu gelukkig bij Ruben:

“Het gaat erg goed met Nina, ze ervaart geen stress en is erg op me gesteld zolang ik haar maar niet al te veel en te vaak loop te aaien. Ze geeft heel goed aan wanneer het teveel is en dit zijn ook goeie leer momenten voor mij. Nina geeft zelf wel aan wanneer ze wil knuffelen en ze komt dan lekker bij me liggen. Verder is het echt super schattig dat elke keer als ik thuis kom na even weggeweest te zijn, ze me komt begroeten. Ze komt dan aangerend, uitglijdend over het gladde laminaat, en dan wil ze echt even opgepakt worden en knuffelen. Ze begint dat ook langzaam te doen bij andere mensen die vaker langskomen. Ik ben alleen en heb geen andere huisdieren, dit is wel goed voor het prinsesje. Andere mensen die langskomen begint ze langzaam maar zeker te kennen.”

Nina heeft haar plekje gevonden! En dit is de reden dat dieren net zo lang bij ons mogen blijven tot ze een baasje vinden. Voor vrijwel elk dier is dat huisje er namelijk, het is soms alleen wat langer zoeken.

Haan Sjaak

“Hallo medewerkers,

Het gaat prima met Sjaak. Hij vermaakt zich prima met de 3 kippetjes en is dol op de hond, je merkt echt dat hij honden gewend is (denk door het asiel).
Ook tussen hem en de eenden gaat het goed, hij valt ze niet aan maar is wel de baas, ze gaan allemaal wel voor hem aan de kant ?. Sjaak wil ook nog wel eens binnen komen wanneer hij in de tuin aan het scharrelen is en schroomt niet om gewoon lekker op de salontafel te gaan zitten ?, al met al een brutaal aapje maar wel heel erg lief! Bijgevoegd wat foto’s van meneer.

Groetjes Yvette”

Oezie de wonderkat

18 september 2017 kwam er bij De Wissel een oude, magere kater binnen die schijnbaar geen eigen huis had. Vies, snotterig en kletsnat kwam hij van een boerderij in Goutum naar de opvang in Leeuwarden. Zijn toestand werd er bij onderzoek door de dierenarts niet beter op: een gekke dikke buik, tandsteen en mogelijk verdere afwijkingen. De kans op een mooie verdere toekomst werd voor Oezie met de dag kleiner…

Na allerlei onderzoeken bij de dierenarts bleek er echter niets te zijn dat kon wijzen op ziekte of al vergevorderde problemen. Oezie kreeg nog een kans en we hebben ons uiterste best gedaan om het leven voor hem te verbeteren. En na een moeilijke start leek dat toch te gebeuren. Oezie knapte langzaam wat op en leek toch te hopen op een mooi pensioen! Dat gunden we hem ook. ondanks zijn nog steeds zwakke toestand.

We zijn op zoek gegaan en het geluk is met hem geweest: al snel vonden we het perfecte plekje voor hem! Een lieve mevrouw die heel goed begreep dat Oezie misschien nog maar een maanden te leven had, maar hem heel graag die maanden wilde geven. En hem zo zijn laatste tijd nog lekker kon verwennen en vertroetelen. We waren ontzettend blij, Oezie verdiende het om dat nog even mee te mogen maken.

28 oktober 2018 kregen we onverwachts een email van de mevrouw van Oezie. Tot verbazing van iedereen…. geniet hij nog steeds van zijn pensioen! Ongelofelijk hoe Oezi zijn tweede kans aangepakt heeft en nu weer geniet van het leven!

“Beste medewerkers van De Wissel.

Oezi laat de wereld versteld staan! Zie foto’s.

Tegen alle verwachtingen in – Oezi zou hóóguit nog een paar maanden te leven hebben, hij was op – is hij vandaag, 28/10, 1 jaar bij ons. Een heel bijzondere prestatie van deze jongen. Hij is niet echt blij met zijn strik.

Vriendelijke groeten, Ien”

Van dit soort bijzondere berichten worden we natuurlijk heel blij. Een prachtig voorbeeld van hoe een oude, fragiele kat een tweede kans kreeg en die met alle vier poten aangepakt heeft!

Scheepskatten Famke en Meiske

Hallo allemaal,

Hier een berichtje van de baasjes van Famke en Meiske.
Met de zusjes gaat het hartstikke goed! De eerste week was het erg wennen voor ze, niet alleen aan ons, maar ook dat ze opeens op een groot vrachtschip wonen. Allemaal nieuwe geluiden, bewegingen en uitzichten. Famke is absoluut stoerder in het willen ontdekken van nieuwe dingen.

Meiske heeft meer tijd nodig, maar dan doet ze ook volop mee. Erg leuk om te zien. Nu na 5 weken vinden ze het geweldig om in de stuurhut te zitten en dan mooi naar buiten te kijken. Er vliegen vaak meeuwen met ons mee op zoek naar een visje. Nou die meeuwen zouden ze weleens van dichtbij willen bekijken haha. In de sluis willen ze vaak even kijken wie er naast ons ligt. Erg vermakelijk.

Ze zijn al aardig bereisd. Van Leeuwarden meegenomen naar IJmuiden. Daarweg naar oa. Maastricht en naar Belgie gevaren. Het zijn echte scheepskatten. Ze zijn gek op eten en herkennen alle geluidjes uit de koelkast. Niets blijft onopgemerkt haha. Spelen met ze is super leuk, muisjes worden teruggebracht en balletjes zijn ook favoriet. Maar slapen kunnen ze het beste.

Het is een machtig stel en we zijn dan ook erg blij dat het zo goed gaat aan boord. We genieten enorm van ze.

Hartelijke groet,
Frouke en Andries

Roemer

Een tijd terug besloten we een kat te nemen. We gingen naar De Wissel en daar zat een jong rood katertje. Sprieterige haartjes, prachtige strepen en veel te grote oren (hij, niet ik!)  het was echt liefde op het eerste gezicht. Toen hij thuis kwam voelde hij zich gelijk op zijn gemak. Wij noemden hem Roemer, naar de straat waar we destijds in woonden: de Roemer Visscherstraat. Roemer was een bron van vermaak. Hij heerste over het huis en over de buurt als een echte koning. Hij vond ons -zijn dienaren- gelukkig ook leuk. Er is slechts eenmaal een klein deukje ontstaan in deze relatie, toen wij na een jaar besloten dat er nog wel er katje bij kon: Tessel (vernoemd naar de Tesselschadestraat). Een echte koning zoals Roemer vond het namelijk moeilijk om zijn koninkrijk te delen. Heersen doe je natuurlijk bij voorkeur alleen.

Twee verhuizingen en gezinsuitbreiding in de vorm van twee kinderen hebben Roemer opmerkelijk genoeg niet van zijn stuk gebracht. Dat vond ie allemaal best. Hij bleef lief en aanhankelijk en heeft zich ontpopt tot een goede huiswerkbegeleider en een gezellig maatje die graag op het voeteneind bij de kinderen op bed lag. De kinderen waren dol op hem. Roemer was ook een kat met een grappige gewoonte: slapen op de inductiekookplaat. We konden het hem niet afleren. En als je dan ook nog even halogeen lampjes van de afzuigkap aanzette, kon zijn dag niet meer stuk. Gekke kat…..

Helaas liet zijn gezondheid de laatste tijd wat te wensen over, het aanrecht met de fel begeerde kookplaat leek ook steeds hoger voor hem te worden, maar hij is op een totaal onverwacht moment deze week ’s nachts overleden.  Hij is eigenlijk gewoon stiekem er tussenuit gepiept. Subtiel, zoals het een echte heer van stand betaamt. Kennelijk was zijn taak na bijna 15 jaren volbracht: de muizenstand in onze straat is namelijk historisch laag. Dus dan maar op naar de eeuwige jachtvelden!
Voor ons was het gewoon een kleine 15 jaren genieten van een unieke, prachtige en karaktervolle asielkat. Een afgedankte kat waar velen wellicht aan voorbij lopen. Ik hoop dat het verhaal van Roemer eraan bijdraagt dat mensen de stap naar het asiel wel durven te zetten. Voor ons was het een succesverhaal.
Margreeth

Sjonnie

Deze keer een succesverhaal over de adoptie van een oudere kat, iets wat veel mensen nog altijd afschrikt. Maar juist oudere katten kunnen een ontzettend dankbare en mooie ervaring zijn om uit een opvang te adopteren. Lees hier de ervaringen van de nieuwe baasjes van onze Sjonnie, een gecastreerde kater van 11,5 jaar jong die afgestaan was wegens allergie van een kindje:

“In de bijlage ontvangen jullie het evaluatieformulier ivm nazorg van onze kat Sjonnie retour. Sjonnie heeft het bij ons best naar zijn zin. Hij is wat eten betreft een echte fijnproever en zit dan ook steevast vol aandacht te kijken als wij aan het koken zijn
Ook gaat hij naar buiten via ons kattenluikje en komt dan netjes weer terug. Heeft ook al ruzie gehad met een dominante buurkater.

Hij plast en poept netjes op de bak. We hebben een kattenbak met een dakje erop. Van het dakje is hij geen liefhebber, dus is hij nu “dakloos”.

Soms heeft Sjonnie een malle bui, waarbij hij de hele kamer rond rent. Schrokken wij eerst wat van, nu aan gewend. Komt niet vaak voor overigens. Hij zal dan even zijn energie kwijt moeten. Contact met onze kinderen gaat supergoed, ze voelen elkaar goed aan. Onze oudste zoon helpt al met het voeren van Sjonnie. We merken duidelijk dat Sjonnie het erg naar zijn zin heeft bij ons, hij is inmiddels aan ons gehecht en wij ook aan hem. Wij hopen dan ook dat wij nog lang van hem mogen genieten, in de wetenschap dat hij natuurlijk al een kater op leeftijd is.

Wij zijn erg blij met de keuze die wij hebben gemaakt voor een kater op leeftijd als ons eerste huisdier. Onze verwachtingen zijn in alle opzichten bevestigd: wij hebben zo rustig aan elkaar kunnen wennen, wij hoefden deze kater niet meer “op te voeden” en er was van meet af aan al een duidelijke klik. Wij hopen dan ook van harte dat er meer mensen zullen zijn die er ook eens aan denken om een oudere bewoner van De Wissel als huisdier in het gezin op te nemen. Wij raden het eenieder aan!!!”

Kyra

“Hallo, ongeveer 14 jaar geleden heb ik mijn hondje Kyra (zwarte labrador) bij jullie uit het asiel gehaald. 14 jaar lang was ze mijn beste vriendinnetje en de meest fantastische hond die ik me maar kon wensen! Samen veel avonturen meegemaakt, al waren die de laatste jaren iets rustiger. Afgelopen zaterdag heb ik haar helaas moeten laten inslapen… Ze was nog steeds een vrolijke hond, maar haar heupen en rug waren dermate versleten dat ze niet meer kon opstaan en lopen. Maar omdat ik toch 14 jaar lang van de meest bijzondere hond heb kunnen genieten is dit toch wel echt een succesverhaal voor jullie, en dat wou ik toch even met jullie delen!”

Jazz
Naar aanleiding van jullie brief, kan ik t volgende berichten.
Met Jazz gaat t heel goed. wij zijn blij dat ze haar draai begint te vinden.
In huis is ze heel rustig. Maar ze laat zich wel horen, als er iemand aan de deur komt.
maar is snel weer rustig. als de kinderen en kleinkinderen komen is ze eerst wat nerveus , maar dat gaat ook steeds beter.
Haar gezondheid is goed.
de proefperiode en het paspoort zijn duidelijk voor ons.
wij zijn via ikzoekbaas bij jullie terecht gekomen.
En zijn daar heel erg blij om…Het heeft zo moeten zijn, want er is een hele goeie klik.
Jazz luistert geweldig. wij zijn nu aan t trainen, om haar beter met andere dieren te leren omgaan.
En t gaat goed, maar wij zijn ons ervan bewust dat t tijd kost. maar dat geeft niet.
ik vind t superleuk om met Jazz bezig te zijn. en dan ook heel trots zijn .. als de buurvrouw zegt dat er al zoveel verschil is met een paar weken terug.
wij sturen een paar foto,s mee zodat jullie je ook een beeld kunnen vormen.
met vriendelijke groet
J van Dijk

Bernice/Sanne

Op 12 maart zijn we bij jullie langs geweest in het asiel.
Nog niet helemaal toe aan een nieuwe kat, nadat onze andere 2 katten van 3 jaar oud, kort na elkaar overleden zijn door ziekte.
We wilden toch es kijken en ja hoor, daar zat in de eerste kattenkamer een prachtige, angstige poes Bernice genaamd.
Ik was op slag verliefd op haar. Onze vorige kater kwam ook bij jullie vandaan, ook zo’n angstige kat en dat is een zeer aanhankelijke, lieve kat geworden.
En dat gunden we Bernice ook, na een zeer korte bedenktijd thuis van 5 minuten, weer naar jullie toe gereden en haar opgehaald.
En wat is het een heerlijke, lieve kat, onze Sanne (Bernice was ons iets te deftig 😉
De eerste dagen doodsbang, trillend in een hoekje, schrikken van elk geluid, het was erg sneu om te zien, we hebben haar compleet met rust gelaten, wat goed gewerkt heeft, want na een aantal dagen mochten we haar bij de etensbak eventjes aaien( gelukkig werkt voer altijd). Van vrijwilliger Nienke (meende ik dat ze heet) hebben we gehoord dat ze op straat gevonden was, verwilderd en bang en dat was inderdaad te merken. Tot onze verbazing ging het na een kleine week heel snel met Sanne, ze kwam opeens zelf langs om geaaid te worden, zodat we doodstil midden in de kamer stonden als dat gebeurde, want bij elke onverwachte beweging of geluid schrok ze toch nog ontzettend.
En na die eerste week is het goed blijven gaan, zo springt ze inmiddels op schoot, eerst met een klauw uitgestoken en de oren gespitst, inmiddels lang slapend, compleet ontspannen.
Ze blijft wel een ongeleid projectiel, ze kan wild zijn, kan ontzettend spelen, eigenlijk de hele dag door, kan uren voor het raam zitten, is dol op de klimpaal en soms als ze toch nog schrikt van ons, krijgen we een pets, waar ze zelf nog het meest van schrikt, grappig om te zien.Oppakken mag inmiddels ook, al vindt ze dat wel spannend, dus dat doen we niet te vaak. We zijn super blij met haar!
Willen jullie dit berichtje aan vrijwilligster  Nienke laten lezen, want zij gaf aan een klik met Bernice te hebben, dus vast fijn voor haar om te horen dat het zo goed gaat.
Ik heb een paar foto’s meegestuurd.

Hartelijke groet van Rients en Nynke

Ronja en Sandra

Ronja en Sandra: niet alleen “makkelijke” katten zoeken via de Wissel een nieuw plekje, ook wilde, verwilderde of echte buitenkatten hebben een plekje nodig. Gelukkig vinden we voor die katten ook lieve mensen die deze dieren een fijne toekomst gunnen. Zo ook voor Ronja en Sandra:

Na het ophalen van Ronja en Sandra hebben ze eerst allebei in een apart hok gezeten maar al snel kwam er een kalver-explosie dus moesten ze los in de schuur. Ze lieten zich eerst niet graag zien Ronja al helemaal niet daarvan dacht ik zelfs dat ze weg was of misschien wel dood.
Maar na een paar weken gingen we de schuur opruimen en stond de deur open en weg was Ronja…. ik dacht shit die zien we nooit meer weer, maar ze rende de andere schuur in. Sandra wist al gauw dat als ik de paarden gevoerd had zij ook eten krijgt. Dus rond de klok van zes uur zit ze al op me te wachten. Ik mag er nog niet aaien maar ze rent niet meer voor me weg en loopt keurig achter me aan en als ik haar roep komt ze ook direct aan rennen. Geregeld staat de deur open maar Sandra vind het wel prima binnen op de strobaal of op de kast.
Nadat Ronja weg gerend was kon ik haar nergens meer vinden in de andere schuur. Ik hoorde haar niet en zag haar ook nergens dus weer bang dat ze weg was of dood. Maar iedere dag riep ik altijd even ‘Poes’ en ja hoor na een paar weken en vast ook honger hoorde ik een mauw en daar zat ze op zolder dus gauw water en eten naar boven en dat vond ze wel heel fijn. Nu hoort ze al aan mijn loopje dat ik kom en staat ze boven aan de trap al te mauwen.
Toen ik Ronja en Sandra op had gehaald dacht ik nou Ronja (toen die witte) die zal wel altijd schuw en boos blijven en Sandra (de grijze) die zal vast straks een knuffel komen halen. Maar schijn bedriegt Ronja wil heeeeel graag geaaid worden en kopjes geven en spinnen en knuffelen maar Sandra die vindt dat helemaal niks en eng. Je kan je hand uitsteken naar haar zonder dat ze wat doet maar als ze je dan zat is tikt ze met haar voorpoot je hand weg haha.
Ronja is echt heel mak geworden en lief. Ik hoop dat ze een keer mee de andere stal in wil om naar Sandra te gaan maar misschien is dit wel net zo prima voor beide. Sandra is een krengetje maar is er op haar manier ook gezellig bij.
Kortom van wilde katten naar bijna huiskatten, Ronja zeker ze vindt het maar wat gezellig!
Die boze blikken van beide zijn er gelukkig ook goed af!
Dus erg bedankt voor Ronja en Sandra ze vermaken zich wel!

Groetjes,
Suzanne

Kitten Noa

Hallo lieve harde werkers van De Wissel,

Graag wil ik jullie laten weten dat de kitten die we in oktober bij jullie hebben opgehaald (bij jullie bekend als Noa2), bij ons helemaal op haar plek is. Jullie vertelden dat ze uit een verwilderd nestje kwam en wat schuchter kon zijn. Daar merkten wij bij het kennismaken al erg weinig van en daarom hebben wij haar toch meegenomen. Want in ons drukke gezin (twee kleine kinderen, twee hondjes en een konijn) moet ze wel tegen een stootje kunnen. Maar gelukkig is Vlekje (zo heet ze nu) helemaal niet schuchter! Ze was vanaf het begin een lief, open, makkelijk en speels katje. Ik weet nog precies hoe ze binnenkwam. Net uit de reismand liep ze op haar hoede de kamer in. Een van onze hondjes besloot naar haar toe te gaan om haar te verwelkomen en in plaats van te blazen, weg te rennen of in elkaar te duiken, keek ze naar hem, stak haar staart in de lucht als begroeting en liep vervolgens vol zelfvertrouwen de kamer verder in. Alsof ze thuis kwam. Ik denk dat het verblijf bij het gastgezin (waar ook een hondje aanwezig was) hier enorm aan heeft bijgedragen! Ze speelt graag met één van de hondjes, valt de ander graag lastig en heeft aan ons konijn een prachtig interactief tv programma. Ze komt heerlijk bij ons liggen als we ’s avonds voor de buis zitten en komt ons luidkeels begroeten als we ’s morgens beneden komen. Het is een genot om te zien hoe heerlijk ze kan spelen met alles dat los en vast zit (vrij letterlijk)! Kortom, ze is een aanwinst in ons gezin en ik denk dat zij zich ook thuis voelt. Hier een foto van hoe de kleine koningin zich tussen de heren hond heeft genesteld.

Groeten, Familie van der Wal

 

 


Coen
Goedemorgen,
Wij hebben Conan omgedoopt in Coen.
Coen vindt het fijn om binnen te zijn, lekker veilig op de bank slapen of op schoot, vanaf de bank naar buiten kijken. Eigenlijk is dat Coen zijn gehele dagbesteding, slapen en knuffels halen. Spelen hoeft voor Koen maar heel kort.Onze hond was redelijk snel aan Coen gewend. Coen vindt de hond ook oké zolang die maar op gepaste afstand van 50 cm blijft.
Omdat wij “buiten” wonen leek het ons handig om een kat te nemen die ook naar buiten gaat (en muizen vangt). Op 1e kerstdag mocht Coen voor het eerst naar buiten.
Hij liep een behoorlijk eind het weiland in, liep weer terug naar huis maar kwam toen de grote rode kater van buren tegen. Deze kater wilde absoluut geen indringer op “zijn” gebied. Coen was behoorlijk geschrokken van de onvriendelijke kater en wil nu niet meer naar buiten. Hij gaat alleen naar buiten als wij ook buiten zijn en blijft bij ons in de buurt en gaat niet verder dan 2 meter van het huis weg.
We hopen dat als het straks voorjaar is, Coen zijn nieuwsgierigheid wint van zijn angst en dat hij lekker door de weilanden gaat struinen want inmiddels is hij wel te zwaar geworden, geen lichaamsbeweging! Hij krijgt ‘s ochtends en ‘s avonds een handje vol met brokjes (Hills), dit gaat echt op. Coen is nu te zwaar en snurkt waarschijnlijk daardoor hard!!
Met vriendelijke groet,

Bert en Wimke

Rascal

Goedemiddag,

Even een update over het konijn Rascal. Wat een heerlijk beest is dat. Bij is hij samen met zijn nieuwe liefde Poem de hele dag los in de tuin aan het scharrelen en ik zie dan ook regelmatig vreugdesprongetjes. Zeker deze koude dagen zoekt zijn vriendinnetje wie een kleurdwergje is hem graag op om tegen aan te kruipen.
Rascal heeft inmiddels het kattenluik in de garage ontdekt en dat je via de garage in de keuken en woonkamer kan komen en hij komt dan ook regelmatig even buurten/kijken of er nog wat te eten te halen is. (ik moet dan ook de voerbakjes van de katten weghalen, want dat gaat ook gewoon naar binnen). De buurtkatten die in de tuin komen worden achterna gezeten door hem en mijn eigen katten staan naast hem uit de vijver te drinken (hier heb ik helaas nog geen foto van kunnen maken, is erg vermakelijk)
Kortom het gaat helemaal geweldig hier. Hij heeft zijn plekje gevonden en wij zijn helemaal gek op Rascal. Het is een heerlijk mensgericht en van het zomer gaan we ons best doen om er ook een knuffelkonijn van te maken. Hij wil wel heel graag, maar is nog een beetje spannend.

Ik ben met het asiel in aanraking gekomen via mijn opleiding (Diermanagement en via de dierenambulance). Ga vooral zo door met jullie werk. IK heb vele asiels gezien en die van jullie staat bij mij op nummer 1 wat betreft zorgvuldigheid, en dierverblijven.

Met vriendelijke groeten,

Elieke

Funx

Als kat heb je het niet voor het zeggen waar je terecht komt en hoe er voor je gezorgd gaat worden. Zo ook Funx niet. In 2013 binnengebracht bij de opvang met een hele groep katten waar niet goed voor gezorgd werd. We hebben ze opgeknapt en allemaal kunnen herplaatsen bij nieuwe baasjes. Ook Funx, al duurde dat voor hem wel een maand of 5-6. Hij was namelijk niet de makkelijkste, wat bang en afwachtend, maar wel heel goed met andere katten. Gelukkig uiteindelijk toch een baasje gevonden en eindelijk verhuist uit de opvang.

Helaas mocht het niet zo blijven en kwam Funx weer retour in 2015… Dat wens je nooit voor een kat, maar soms is het niet anders. Hij bleek ook nog eens blaasgruis te hebben en levenslang op speciale brokjes te moeten. Funx was weer op zoek naar een baasje. En ook nu kwam de ene maand na de andere… Wel 6 maanden zat hij hier.

Gelukkig kwam er ook nu weer een redder in de nood en is Funx toch weer verhuist naar een nieuw baasje. En blij dat hij is! Heerlijk en gezellig met een nieuw maatje. Samen snurken ze in hetzelfde mandje en spelen ze met elkaar. Funx kopieert Jip in zijn gedrag en is helemaal tevreden met zijn nieuwe onderkomen. Langzaam went hij ook steeds meer aan zijn baasjes en wordt hij gestaag steeds wat relaxter in huis. We wensen Funx en zijn nieuwe familie het allerbeste toe!

Lisa en Lana

Beste meneer/mevrouw,
Wij hebben via jullie dierenasiel Lisa en Lana in huis genomen. Lisa en Lana waren samen met Lea aan komen lopen bij jullie. Twee van de drie honden hebben wij genomen. Lisa is de hond van mijzelf en mijn vriendin, Lana de hond van mijn ouders.

Het gaat ontzettend goed met beide honden! Lisa gaat elke dag naar Lana toe. Overdag passen mijn ouders op, op beide honden. Lisa en Lana zijn zoveel mogelijk bij elkaar omdat zij familie zijn. Ze zijn onwijs blij om met elkaar te zijn en heel lief.

Lisa is een erg druk, lief, gezellig hondje. Lisa ligt heel graag op schoot en wijkt niet van je zijde. Ze is erg aanhankelijk en ze vindt aandacht van iedereen leuk. Als er bij ons thuis bezoek komt blaft Lisa wel gelijk. Lisa lijkt wat banger te zijn voor mannen dan voor vrouwen. Aangezien we de voorgeschiedenis niet weten is dit lastig in te schatten. Ons als baasjes heeft ze volledig geaccepteerd en tegen ons is ze heel lief en aanhankelijk.  De omgang met andere honden is wisselend. Soms blaft ze naar honden en soms is ze heel aardig voor andere honden. Lisa had oogdruppels. Met haar ogen gaat het een stuk beter. De dierenarts denkt dat ze deze misschien in de toekomst niet meer hoeft te gebruiken. Alle medische nazorg was duidelijk. Wij zijn bij het asiel terecht gekomen via de website ikzoekbaas.nl. We zijn vriendelijk geholpen en we zijn onwijs blij dat we Lisa in huis hebben, en mijn ouders Lana.
Lana is een rustige, lieve hond. Lana is afstandelijk en veel bang. Lana is heel erg afhankelijk van mijn moeder. Van mijn vader hoeft ze niet veel te weten. Ze wil liever niet op schoot maar is wel heel enthousiast als er iemand thuis komt. Ze laat zich wel door iedereen aaien. Lana had geen medische klachten. Mijn ouders hebben eveneens een kat, hier kan Lana niet goed mee opschieten. Met lana gaat het ook prima. Ze vindt het ook erg gezellig om met Lisa samen te zijn en je kan echt zien dat ze heel erg blij zijn met elkaar. De omgang met andere honden is wisselend, evenals bij Lisa. Met Lisa schiet ze uiteraard wel goed op.

Ik heb nog wat foto’s toegevoegd van de honden. Lisa is de ‘kleine’ en Lana de wat grotere.
Wij zijn heel blij met de honden! Het zijn echte schatten en we willen ze nooit meer kwijt!

Vriendelijke groet,

Danny & Mylene , Wilma & Tony

Lewis

Beste mensen van dierenasiel de Wissel,

Het gaat heel goed met Loki! Hij heet inmiddels Lewis. We moesten eerst wel aan elkaar wennen, want Lewis is een stoere, gespierde man, terwijl onze vorige poes een zachtaardige knuffelpoes was, die nooit een pootje naar ons ophief. Lewis geeft ons gewoon een beet als iets hem niet aanstaat, al moet ik erbij zeggen dat hij nooit doorbijt. Ook sloeg hij zijn nagels in al onze meubels en ging wat onhandig op insectenjacht, zodat de vitrages daar wel wat onder geleden hebben. Dit onbehouwen gedrag was dus even wennen voor ons, vergeleken met onze vorige damespoes.

Maar Lewis blijkt ons wel te waarderen: we respecteren zijn grenzen en knuffelen hem niet tegen heug en meug. Toen hij anderhalve week bij ons was geweest en ’s ochtends verveeld door onze kamer slenterde op zoek naar iets waar hij zijn klauwen in kon slaan hebben we het kattenluikje opengedaan voor hem. We vonden het wel spannend of hij de weg naar ons terug zou vinden maar we snapten heel goed dat zo’n stoere boy als Lewis op zoek moet naar avontuur, spanning en sensatie. We hadden in het asiel begrepen dat Lewis niet graag andere katten om zich heen heeft en dat treft hij, want er zijn niet veel buurkatten hier. Achter ons  huis zijn sportvelden met de daarbij behorende bosjes e.d. wat Lewis erg kan waarderen. Hij is een paar keer 24 uur weggebleven wat we niet echt fijn vonden, maar des te blijer zijn we dan als zijn rode hoofd weer opduikt! Om hem te leren dat hij wij graag zien dat hij zich af en toe meldt geven we hem elke keer een kattensnoepje als hij even binnen komt en aandacht natuurlijk. Over het algemeen houden we hem ’s nachts binnen voor zijn veiligheid. Overdag is hij vrij om naar eigen inzicht buiten of binnen te zijn en hij is dan veel buiten, waar hij gewoon van geniet. Als hij lekker buiten heeft rondgebanjerd en met modderpootjes binnenkomt, knabbelt hij eerst een bakje brokjes leeg en springt dan gezellig op de bank. Hij komt niet bij ons op schoot zitten, maar vindt het wel leuk om op de rugleuning van de bank te zitten en in je nek te spinnen. Hij geeft ook veel kopjes of moet ik zeggen kopstoten.  En wat aaitjes betreft, kriebelen onder zijn kinnetje blijkt hij heel gevoelig voor te zijn….

In ons gezin (2 volwassenen, 2 jongvolwassenen) zijn geen kleine kinderen en dat is denk ik wel goed. Kleine kinderen letten niet zo goed op de taal van een kat en willen toch graag de kat pakken of knuffelen en zoals Lewis zich daar dan van afmaakt daar zouden kinderen wel bang van kunnen worden. Wij schrokken er eerst ook wel een beetje van, ook hoe hij reageerde op ons goedige hondje: heel venijnig blazen en uitvallen. Ons cavaliertje heeft inmiddels begrepen dat deze poes echt de baas is en dat deze poes niet achterna gerend kan worden. Ze kunnen prima samen in 1 kamer zijn en liggen ook samen op de bank, maar niet tegen elkaar aan. Als Lewis zich een beetje verveelt en de hond loopt langs dan geeft Lewis heel pesterig een tik van achteren, gewoon even om te laten zien dat hij lekker de baas is. Ons hondje sliep altijd samen met onze vorige poes in de bijkeuken, maar dat wagen we nu niet; het hondje slaapt nu in de kamer en Lewis in de bijkeuken. We krijgen geen prooidieren van Lewis bij ons thuis, maar mijn man heeft 2x gezien dat Lewis op ons erf een muis opat….

Lewis bruist van energie en levenslust!

Heel veel succes met jullie werk in het dierenasiel! We zijn blij dat we via jullie nu Lewis hebben. En fijn dat zoveel dieren een nieuw plekje kunnen vinden dankzij jullie!

Met vriendelijke groet, Alie

 

Felix

Hallo Esther en Linda,

Bij deze een up-date over onze nieuwe bewoner, die nu Felix heet. Wij hadden 3 katten, Azrael van 17jr, Elmo van 2jr en Mickey van 1jr oud, helaas is onze Elmo al een lange tijd vermist. Mickey ging steeds meer achter onze oude kat aan, er moest een oplossing komen. Na lang denken hadden we besloten om toch weer een kitten erbij te nemen. Omdat we geregeld op mijn dier is zoek en de FB pagina van de Wissel keken of Elmo gevonden was, kwam daar kitten Luuk voorbij. Op de foto leek hij wat rossig van kleur, het was een hele verassing toen Luuk spierwit bleek te zijn met blauwe oogjes .Hij vloog meteen op mijn man af, eenmaal in zijn reismandje lag hij al te slapen. Het heeft 2 dagen geduurd voordat hij bij de andere katten kon en het was de beste keuze ooit. Hij voelde aan dat Azrael al oud was, hij wast haar en ligt bij haar in haar mandje te slapen. Ravotten doet hij met Mickey, we hadden ze beter Bonny&Clyde kunnen noemen. Ze doen alles samen, Felix kijkt Mickey ook echt aan zo van kom wat gaan we doen. Vaste ritueel van hem is s’morgens met mijn man in de badkamer, hij is alleen 2x in de wc gevallen hihi. Felix schreeuwde erover, maar daar kwam Mickey al aan We hebben lang over een naam gedacht, hij kan de Felix zakjes zelf open krijgen,met dank aan Mickey natuurlijk. Op een morgen kwam hij boven met een zakje en stond erop te springen, dus werd het Felix. Felix is al bij de DA geweest voor zijn 2e vaccinatie, zelfs hij was helemaal weg van Felix. Hij is gezond en groeit goed, hij heeft blauwe oogjes maar is niet doof. Felix is een aanwinst, oude poes blij, Mickey blij en wij blij. Felix is onze 3e kat uit de Wissel, alles is dus duidelijk. Ga zo door met jullie goede/liefdevolle werk.
Vriendelijke groet, Daphne&Theo, pootje van Azrael, Mickey en Felix

Ferrari en BMW

Hallo,

het gaat hier prima met ons bij ons nieuwe mooie huis. Wij hebben hele lieve baasjes vooral die kleine jongen. Hij staat soms wat druk maar zo leuk. Hij ik ook een beetje gek hij heeft ons nieuwe Namen gegeven ik gieneke heet Ferrari en mijn man heet BMW. Hij speelt vaak uren met ons ook nu het wat kouder wordt, we mogen elke dag wel even uit ons mooie hok, de gaan we voetballen met het baasje en als werkgever dan terugkomen in ons hok lekker schoon. Met Andere Woorden Bedankt Dat Jullie Zo’n Leuk Huisje Voor Ons hebben Gevonden.  Bedankt Ferrari en BMW

met de groetjes van familie takarbessy