In voor- en tegenspoed

Iedereen die huisdieren heeft weet hoe het is: na een leven vol vreugde komt ook dat moment dat je afscheid moet nemen van je maatje. Altijd een moeilijk moment en helaas niet altijd te voorspellen. Ook onze asieldieren hebben niet het eeuwige leven. En na een fijne periode in hun nieuwe huis (soms lang, soms kort) komt ook voor hun uiteindelijk dat verdrietige afscheid. Regelmatig krijgen we nog even een berichtje in de mail dat een dier van ons is overleden. Vaak zijn die berichtjes gevuld met mooie herinnering en een foto. En is het voor ons toch ook weer mooi om te lezen hoe fijn deze dieren het hebben gehad tijdens hun tweede kans. Het berichtje van Margreeth over kater Tessel is er zo eentje: vol liefde en plezier geschreven over een asielkat die niet beter terecht had kunnen komen! Haar prachtige berichtje mochten we delen met jullie:

17,5 (!) jaar geleden gingen wij naar De Wissel om op zoek te gaan naar een katje. Ik spotte daar een prachtig cypers katje met nieuwsgierige oogjes en pluimpjes op zijn oortjes. Liefde op het eerste gezicht. We noemden hem Tessel. In het begin bleek hij veel darmproblemen te hebben, wat we met veel moeite en geduld onder controle hebben gekregen. Tessels humeur heeft er echter nooit onder geleden. Het was en bleef een ras-echte vrolijkerd. Er was volgens hem ook niks leuker dan zich te verstoppen achter een deur of tas en dan vervolgens bovenop zijn argeloos passerende kattenbroer Roemer te springen. Verrassing! Roemer was daar duidelijk nooit van gediend wat standaard leidde tot “gerollebol”. Dit maakte het voor onze Tessel natuurlijk nog verleidelijker om het steeds weer opnieuw te doen. Enorm grappig. Tessel was ook een echte lieverd die graag op schoot lag en ook lief was tegen onze 2 dochters die later hun intrede deden in het gezin. Wij waren echt blij met hem.

Tessel was vreemd genoeg wel een kat die met mate naar buiten wilde. Alleen als het donker was, stapte hij eruit. Dat leverde hem thuis de bijnaam “graaf Tessula” op, want was het niet graaf Dracula die ook niet van daglicht hield? Maar als hij buiten was….dan hield hij de muizenstand goed in de gaten. Dijde de muizenpopulatie te fors uit, dan nam Tessel maatregelen. Dat was hem wel toevertrouwd.

Pas in de laatste maanden kreeg hij gezondheidsproblemen. Het gehoor en het zicht liet hem in de steek. Ook kreeg hij klachten van reumatische aard in zijn achterlijf. Maar zelfs dat kon hem niet stoppen. De warme schoten van de baasjes zijn namelijk nog prima te vinden als je navigerend met je snorharen langs de muren, meubels en kleden loopt. Hij kon alles feilloos vinden: baasjes, eten, kattenbak. No problemo voor onze grote vriend.

Deze week is hij na bijna 18 jaar ingeslapen. Een groot verdriet voor ons, maar het goede nieuws is dat hij nu weer vol kan zien, horen en rennen op de eeuwige jachtvelden. Hij kan nu lekker weer geintjes uithalen met zijn kattenbroer Roemer (4 jaar geleden overleden). Roemer zal vast met zijn ogen rollen als Tessel weer boven op hem duikt en zegt: guess who is back?!

Het blijft natuurlijk heel verdrietig en een groot gemis, maar dit mooie stukje geeft ook aan hoeveel plezier zo’n dier al die jaren heeft gegeven. Het is voor ons hartverwarmend. Het asieldier dat een fractie van zijn of haar leven in de opvang gezeten heeft, heeft daarna jarenlang kunnen genieten van een hemel op aarde. En heeft ook al die jaren veel vreugde, plezier en liefde gebracht bij de mensen waar hij terecht is gekomen. Zo zorgt één asieldier voor een leven lang aan mooie herinneringen bij alle mensen die hij ontmoet heeft.

Asielkat Tessel zal niet snel vergeten worden, niet door zijn baasjes en niet door ons. Maar dankzij zijn mooie verhaal, nu ook niet door jullie!