Frank

Frank zwierf al een tijdje door het dorp, totdat hij uiteindelijk met een vangkooi bij ons binnenkwam. Vanaf het eerste moment liet hij duidelijk weten dat hij het hier maar niks vond: een boze blik, alsof blikken konden doden en een luide blaas maakten zijn gevoelens meer dan duidelijk.   

Bij de dierenarts ontdekten we dat Frank al gecastreerd is. Dat laat zien dat hij ooit een baasje heeft gehad, maar nu zelf zijn weg moest vinden.  

In de opvang zien we een kater die het liefst een rustig hoekje opzoekt. Hij blijft nog wat op afstand en laat zich leiden door zijn onzekerheid. Toch merken we dat er iets in hem schuilt: een kat die wil vertrouwen, maar gewoon wat extra tijd nodig heeft.  

We geven Frank de tijd, we verwachten dat er een dag komt waarop hij zijn stoere masker laat zakken en ons steeds meer toelaat in zijn wereldje. Achter die boze blik zit een kater met een zacht hart, die op een dag weer volledig zichzelf durft te zijn.